Alpiene avonturen in Macro

Door Jenn Gidman
Afbeeldingen door Long-Nong Huang

Long-Nong Huang gebruikt het Tamron 90mm F2.8 objectief om schoonheid van dichtbij vast te leggen in de bossen (en studio's) van Duitsland.

Toen Long-Nong Huang economie studeerde aan de universiteit, zocht hij regelmatig de rust van de natuur op. Vaak reed hij vanuit Duitsland naar Zwitserland om daar lange wandelingen te maken en even helemaal tot zichzelf te komen. “Ik begon mijn foto’s op Instagram te delen en later ook video’s te maken,” vertelt hij. “Op een gegeven moment besloot ik mijn baan als eventmanager op te zeggen en me volledig op fotografie te richten.” Inmiddels werkt hij als outdoor- en reisfotograaf, videomaker en als docent voor TAMRON Duitsland.

Wanneer Long niet op pad is voor outdooravonturen, werkt aan projecten voor toerismebureaus of lesgeeft voor TAMRON Duitsland, stort hij zich graag op nieuwe fotografische uitdagingen buiten zijn vaste stijl. Eén van zijn favoriete uitstapjes? Macrofotografie. Met de TAMRON 90mm F/2.8 Di III MACRO VXD voor zijn Sony mirrorless systeemcamera legt hij close-updetails vast die je normaal nauwelijks opmerkt. “Scherpstellen bij dit soort beelden is een van de lastigste onderdelen,” legt hij uit. “En het licht is minstens zo belangrijk – fel of hard licht kan een macrofoto echt verpesten.” In de studio werkt hij met softboxen en videolampen, terwijl hij buiten vaak een klein LED-lampje en een stukje aluminiumfolie gebruikt om het aanwezige licht net dat beetje extra te geven.

Met een maximaal diafragma van F2.8 voor minder ideale lichtomstandigheden, een korte scherpstelafstand van 23 cm en een vergrotingsfactor van 1:1, is de TAMRON 90mm F/2.8 mid-tele macrolens de ideale tool voor Long’s creatieve close-ups. “Normaal zou ik het gebruik van autofocus bij macro-opnamen vermijden, zeker bij bewegende onderwerpen zoals insecten — meestal is het gewoon te traag,” zegt hij. “Maar deze nieuwste versie van de 90mm macrolens van TAMRON werkt verrassend goed samen met mijn Sony camera. De autofocus is snel en accuraat, waardoor ik zelfs de meest vluchtige momenten perfect kan vastleggen.”

Lees verder en ontdek hoe Long te werk is gegaan bij elk van de fascinerende natuurlijke onderwerpen in dit artikel.

We liepen door het bos op een stormachtige dag, op zoek naar paddenstoelen, toen ik ineens op een onverwacht onderwerp stuitte: een deels afgebroken paardenbloem. Met mijn zaklamp verlichtte ik het bloemetje van bovenaf en fotografeerde het recht van boven. Daardoor werd de grasachtergrond volledig zwart — bijna alsof de opname in een studio was gemaakt. Zo veranderde een simpele buitenscène in een beeld dat oogt alsof het in gecontroleerde omstandigheden tot stand kwam.

Ik nam deze foto van een cactus die ik kocht in een plaatselijke plantenwinkel in de studio. Ik heb verschillende uren in de winkel doorgebracht met het bekijken van de planten - de werknemers moeten gedacht hebben dat ik een of andere geobsedeerde plantennerd was. Uiteindelijk koos ik ongeveer een dozijn planten, maar deze cactus was mijn favoriet om te fotograferen, dankzij de intrigerende herhalende patronen en die uitbarstingen van zwak rood op de kleine stengels. Sommige zullen een onderwerp als dit misschien afschrijven omdat het "rommelig" is, maar ik geniet ervan om dit soort planten te fotograferen.

Deze foto van een huiseleek laat prachtig zien hoe orde en chaos in de natuur vaak hand in hand gaan. In eerste instantie oogt de plant vrij symmetrisch, maar als je beter kijkt, zie je dat de structuur juist behoorlijk willekeurig is. Dat contrast vond ik visueel heel interessant en wilde ik graag benadrukken. Ik heb een paar druppels glycerine over de blaadjes gesprenkeld om wat extra textuur toe te voegen en de natuurlijke schoonheid nog meer naar voren te laten komen.

Bij deze foto was het mijn doel om abstracte vormen en patronen te creëren. Dat deed ik met gekleurde druppels acrylinkt in water. Het spannende aan dit soort experimenten is dat je nooit precies weet wat er gaat gebeuren: de inkt zakt langzaam naar beneden en vormt grillige, onvoorspelbare kleurwolken. De enige manier om daar een beetje sturing aan te geven, is door complementaire kleuren te kiezen die mooi met elkaar contrasteren. Mijn tip: maak zoveel mogelijk foto’s. Vaak zie je pas tijdens het bewerken welke beelden echt de aandacht trekken.

Ik wilde nog een abstracte, maar wat dynamischere foto maken — iets in de stijl van de inkt in water. Dus vulde ik een schaal met melk die ik had gekleurd met acrylverf, en voegde daar plantaardige olie en een beetje afwasmiddel aan toe. Het resultaat: betoverende wervelingen en bubbels met een bijna magische diepte. Met een diafragma van F6.3 kon ik de scherpte mooi behouden over de verschillende lagen in het beeld, zelfs in de bijna driedimensionale bubbels. In al die minuscule kleurvlekjes zie je echt hoe ongelofelijk scherp deze lens is.

Paddenstoelen zijn niet altijd gemakkelijk om te fotograferen. Ze missen vaak een duidelijk esthetisch focuspunt — iets wat bloemen bijvoorbeeld wél hebben. Ik kom regelmatig eekhoorntjesbrood tegen: heerlijk om mee te koken, maar eigenlijk te groot om goed vast te leggen met een macrolens. In zulke gevallen werk ik graag met focus stacking. Daarbij maak ik meerdere foto’s met verschillende scherpstelpunten, zodat ik achteraf de versie kan kiezen waarin alles op z’n mooist samenkomt.

Dit zijn de kleinste paddenstoelen die ik heb kunnen vastleggen — ze waren maar een tot anderhalve centimeter hoog. Door op ooghoogte te fotograferen, kon ik een compositie maken waarin ze veel indrukwekkender overkomen dan ze in werkelijkheid zijn. Met de TAMRON 90mm F/2.8 lens kon ik ook heel dicht bij een ander minuscuul exemplaar komen dat je hier ziet: de zogeheten geitenbaard. Die groeit volop in Duitse bossen en staat bekend om zijn opvallende gelijkenis met zeekoraal.