Na tropie Drogi Mlecznej - przyspieszony kurs fotografowania gwiazd

Obrazy rozgwieżdżonego nieba wydają się wywierać na nas wielką fascynację. Być może dzieje się tak dlatego, że wyraźny widok gwiazd stał się rzadkością dla większości z nas w dobie rosnącego zanieczyszczenia światłem. W każdym razie, gdy wrzucam zdjęcie gwiazdy do mediów społecznościowych, otrzymuję nieproporcjonalnie wysoki odzew. Często pojawia się pytanie, w jaki sposób zdjęcie zostało zrobione. W końcu zdjęcie rozgwieżdżonego nieba to nadal coś, czego nie możemy zrobić po prostu smartfonem. Jest kilka rzeczy, które należy wziąć pod uwagę, aby zdjęcie było udane. Zaczyna się od sprzętu, wyboru lokalizacji i obiektu, ustawień aparatu, a kończy na obróbce końcowej. Poniżej chciałbym przedstawić kilka wskazówek dotyczących każdego z tych punktów, a tym samym zapewnić szybki kurs fotografii gwiazd.

Niektóre rzeczy są niezbędne do robienia zdjęć w nocy:

1. Statyw: absolutny przepływ, ponieważ w nocy regularnie wymagane są kilkusekundowe czasy naświetlania.

2. Zdalne wyzwalanie migawki: pomaga uniknąć drgań aparatu podczas wyzwalania migawki. Wiele nowych aparatów może być również wyzwalanych przez połączenie WLAN za pomocą aplikacji na telefon komórkowy. Alternatywnie, wbudowany 2-sekundowy timer również działa. Zdalne wyzwalanie migawki jest również wymagane w przypadku większości aparatów dla ekspozycji >30 s w trybie bulb.

3. Światło: Aby dobrze widzieć gwiazdy, należy znaleźć miejsca, w których jest naprawdę ciemno. Aby nie stracić gwiazd z oczu, potrzebne jest źródło światła. Reflektor ma tę zaletę, że obie ręce pozostają wolne do obsługi kamery. Tak zwany tryb noktowizyjny, w którym lampa emituje czerwone światło, jest niezwykle praktyczny. Choć nie jest ono tak jasne, jak światło białe, adaptacja oczu do ciemności zostaje zachowana. Światło może być również kreatywnie wykorzystane w obrazie (słowo kluczowe "malowanie światłem", więcej na ten temat później).

4. Aparat: Dzisiejsze matryce aparatów są tak dobre, że można robić dobre zdjęcia gwiazd nawet aparatem klasy podstawowej. Większy sensor przechwytuje więcej światła, a tym samym lepiej radzi sobie z szumami, więc pełnoklatkowa kamera zapewnia kolejny skok jakościowy.

5. Obiektywy: Chociaż przy sprzyjających warunkach można uzyskać dobre rezultaty nawet z obiektywem kitowym, to do zdjęć wyższej jakości konieczne jest przechwycenie jak największej ilości światła. Użycie jasnego obiektywu z dużą przysłoną, najlepiej F/2.8 lub większą, znacząco poprawia efekty. Szerokokątne obiektywy szczególnie dobrze sprawdzają się w astrofotografii, ponieważ pozwalają uchwycić rozległe fragmenty nocnego nieba w jednym kadrze. W przypadku aparatów pełnoklatkowych świetnym wyborem są TAMRON 20-40mm F/2.8 lub TAMRON 17-28mm F/2.8, które oferują doskonałą jasność i szerokie pole widzenia. Jeśli korzystasz z aparatu APS-C, TAMRON 11-20mm F/2.8 to doskonała alternatywa, zapewniająca równie imponujące efekty. Połączenie dużej przysłony i szerokiego kąta widzenia pozwala wychwycić jak najwięcej światła, co skutkuje jasnymi i szczegółowymi zdjęciami, nawet w warunkach słabego oświetlenia.

Nie trzeba być astronomem, by to wiedzieć: Szansa na zobaczenie czystego rozgwieżdżonego nieba lub nawet Drogi Mlecznej gołym okiem w mieście jest zerowa. Słowo kluczowe to "zanieczyszczenie światłem" i jest ono powodowane przez nasze sztuczne źródła światła, czy to latarnie uliczne, reflektory samochodowe czy neony. Aby fotografować gwiazdy, musimy znaleźć się jak najdalej od miejskiego zanieczyszczenia światłem. Dla mnie, jako mieszkańca Heidelbergu, oznacza to wydostanie się z delty Renu i Neckaru i jak najgłębsze zagłębienie się w Odenwald lub Las Palatynacki. Możesz użyć mapy takiej jak ta (https://www.lightpollutionmap.info/), aby uzyskać przegląd miejsc, w których zanieczyszczenie światłem jest najniższe w Twojej okolicy.

Jeśli chodzi o właściwy czas, dwie rzeczy są szczególnie ważne:

1. Noc powinna być jak najbardziej pogodna i bezchmurna, więc sprawdź wcześniej prognozę pogody. Oczywiście nie można na niej polegać w stu procentach. Jeśli po dotarciu na miejsce zauważysz, że na niebie jest kilka chmur, nie jest to powód, by od razu wracać do domu. Kilka chmur może czasami nadać obrazowi to coś.

2. Obserwuj fazy księżyca. Piękny księżyc w pełni może być również atrakcyjnym motywem fotograficznym, ale przyćmiewa gwiazdy. Jeśli więc chcemy uzyskać widok na Drogę Mleczną, powinien to być nów księżyca, jeśli to możliwe. Aby uzyskać przegląd faz księżyca i wiele innych przydatnych informacji, mogę gorąco polecić aplikację "PhotoPills". Oferuje ona nawet funkcję rzeczywistości rozszerzonej, która pokazuje, gdzie na niebie znajduje się Droga Mleczna, gdy patrzysz na nią aparatem telefonu komórkowego. Całkowicie genialne!

Jeśli postępowaliśmy zgodnie z poprzednimi wskazówkami, znajdujemy się teraz w ciemnym miejscu z dala od cywilizacji ze statywem, aparatem i szybkim obiektywem w gwiaździstą noc z księżycem w nowiu. W takich warunkach możemy zobaczyć wspaniałe rozgwieżdżone niebo nad nami. Przebieg Drogi Mlecznej można zazwyczaj rozpoznać gołym okiem. Ale choć gwiaździste niebo jest piękne, zwykłe patrzenie bezpośrednio w górę w celu zrobienia zdjęcia jest w pewien sposób nudne. Interesujący motyw na pierwszym planie, który umieszcza gwiaździste niebo w stosunku do nieba, podkreśla ogrom wszechświata i umieszcza całe ujęcie w kontekście, jest tym, co sprawia, że nasze zdjęcie jest naprawdę kompletne. Tutaj wszystko jest możliwe: Drzewa, budynki, jeziora, góry. Nawet gdy jestem poza domem w ciągu dnia, często szukam potencjalnych motywów. Na przykład drzewa wyglądają szczególnie dobrze, gdy stoją samotnie i można je łatwo wykadrować na tle horyzontu. Jeśli nie możesz znaleźć odpowiedniego tematu, pamiętaj: wciąż masz siebie! Dlaczego nie zrobić selfie pod rozgwieżdżonym niebem? Jeśli jednak czas naświetlania wynosi kilka sekund, wstrzymaj oddech i stój nieruchomo, aby ujęcie nie było rozmazane

Jedną z technik, której można użyć, aby uwidocznić jeszcze więcej szczegółów w motywie pierwszego planu, jest tak zwane "malowanie światłem". Polega ona na oświetleniu pierwszego planu latarką, gdy kamera jest nadal włączona. Trzeba trochę poeksperymentować z tym, jak mocno i jak długo trzeba świecić, by uzyskać odpowiednią ilość światła. Osobiście rzadko korzystam z tej techniki, ponieważ efekt często wygląda zbyt nienaturalnie. Jeśli upewnisz się, że fotografowany obiekt jest dobrze widoczny na tle horyzontu i nieba, możesz także celowo niedoświetlić obiekt i uzyskać ładną sylwetkę.

To prowadzi nas do kolejnego punktu, czyli ustawień aparatu. Po pierwsze: jeśli to możliwe, rób zdjęcia w formacie RAW. Daje to cyfrowy negatyw bez wstępnego przetwarzania przez oprogramowanie aparatu. Daje to znacznie większe pole manewru w postprocessingu na komputerze.

Możesz zapomnieć o automatycznej ekspozycji aparatu w nocy. Przełącz się więc na tryb ręczny. Najlepiej jest również ustawić ostrość ręcznie, ponieważ autofokus zwykle nie działa już w ciemności. Ustaw ostrość na "nieskończoność", aby gwiazdy były ostre. Aby to zrobić, ustawiam szczególnie dużą i jasną gwiazdę w podglądzie na żywo, którą powiększam do maksimum za pomocą funkcji szkła powiększającego. Następnie obracam pierścień ostrości, aby była jak najmniejsza i przypominała punkt, ponieważ wtedy jest idealnie ostra.

Podczas ustawiania ekspozycji obowiązują następujące zasady:

1. Zawsze całkowicie otwieraj przysłonę (pamiętaj, że celem jest uchwycenie jak największej ilości światła).

2. Zazwyczaj używam ISO między 1600 a 3200, w zależności od szybkości i ogniskowej obiektywu, wyższe lub niższe wartości mogą być również wymagane do uzyskania dobrej ekspozycji

3. Czas naświetlania: Zasadniczo chcielibyśmy naświetlać jak najdłużej, aby uchwycić więcej światła, a tym samym uzyskać lepsze zachowanie szumów, a tym samym lepszą jakość. Jednak maksymalny czas naświetlania, jaki można wybrać, jest ograniczony przez ruch obrotowy Ziemi. W przeciwnym razie punktowe gwiazdy zamienią się w linie, co zwykle jest niepożądane (chyba że celowo zdecydujesz się na zrobienie zdjęcia "śladu gwiazdy"). Czas naświetlania przed pojawieniem się śladów gwiazd zależy od ogniskowej. Zasadniczo: maksymalny czas naświetlania w sekundach = 500/ogniskowa. Pamiętaj, aby pomnożyć ogniskową przez współczynnik kadrowania aparatu, jeśli nie pracujesz z aparatem pełnoklatkowym.

Dla mnie post-processing jest po prostu częścią procesu, szczególnie w przypadku fotografii gwiazd. Czujnik aparatu przechwytuje znacznie więcej informacji niż obraz, który wychodzi z aparatu na pierwszy rzut oka. Bawiąc się ustawieniami kontrastu w oprogramowaniu do edycji zdjęć, można na przykład sprawić, że gwiazdy będą naprawdę błyszczeć. Drogę Mleczną można często jeszcze lepiej podkreślić za pomocą lokalnej korekty.

Trudno jest podać tutaj konkretne zalecenia, ponieważ nazwy różnią się w zależności od programu do edycji obrazu. Osobiście korzystam z Adobe Lightroom i pracuję głównie z suwakami kontrastu, jasności, bieli i usuwania zamglenia. Filtr radialny lub pędzle korekcyjne doskonale nadają się do lokalnych korekt

Można również uzyskać bardzo różne efekty kolorystyczne, na przykład dostosowując balans bieli. Jak łatwo zauważyć, w moich zdjęciach preferuję odcienie różu i fioletu. Każdy musi wypracować swój własny styl, a to, co lubi, jest ostatecznie kwestią gustu.

Tak więc, teraz masz pod ręką najważniejsze podstawy, aby wkrótce samemu wyjść i doświadczyć wyjątkowego uroku fotografii gwiazd!